புலர்வு

உனது காலம் இவ்வளவு தான் என்றபடி 
இருளைப் புறந்தள்ளி 
கிழக்கு மெல்ல வெளுக்கிறது

மழைக்குள் நனைந்து 
ஈரம் உறுஞ்சிய பச்சை விறகுகளில்
நெருப்பு மெல்லப் பற்றிப் பிடிக்கிறது

மக்கிப் போனதென்று நினைத்திருந்த 
பயற்றம் விதைகளில் சில 
நேற்றுப் பெய்த மழையில் 
மெல்ல முளைவிட்டிருக்கிறது

நீண்ட காலமாய் மௌனம் காத்த
எலுமிச்சை மரத்திலிருந்து 
முகைகள் வெளிக்கிளம்பிய அதிசயம் 
நேற்றுத் தெரிந்தது.

வானம் எப்போதும் நீலம்தான்
மப்பும் மந்தாரமும் இடையிட்டு வருபவை
நினைவுகளின் உந்துதலில் கரங்கள் உயர்ந்து 
விழிக்கடை நீரை மெல்லத் துடைத்தது.

ஜனவரி 1990